Elk jaar, voordat het wedstrijd seizoen begint, maak ik samen met mijn coach een wedstrijd schema. Hierin staan de meerkampen centraal en de andere wedstrijden worden daar omheen gepland. Dit jaar stonden er 2 meerkampen op de agenda, GA�tzis eind mei en de Olympische Spelen in augustus. Meestal houden we ons strikt aan het schema.. maar afgelopen juli zijn we er flink van afgeweken.

8 en 9 Juli was de meerkamp op het EK atletiek. Hier zou ik niet aan deelnemen, omdat het niet perfect paste bij de voorbereiding op Rio, maar GA�tzis was minder goed gegaan dan gehoopt en het EK vond plaats in Amsterdam. Een toernooi in eigen land is natuurlijk speciaal en 2 weken voor de meerkamp begon het EK te leven in Nederland.. maar ook in mij. Al snel merkte ik dat ik wilde starten in Amsterdam en wel zou zien hoe het zou gaan lopen. Mijn coach vond dit prima, maar ik moest wel op training laten zien dat ik fit genoeg was. Dat is gelukt, ik was fit en ik ging van start op het EK.

Voor elke meerkamp ben ik zenuwachtig en in Amsterdam was dit zeker niet anders. Toen ik werd voorgesteld aan het publiek en het publiek helemaal uit zijn dak ging.. Kippenvel! De 100mh ging ook meteen top, 13.29s een PR! Elk onderdeel stond het publiek achter me en dat gaf me zoa��n enorme boost! Na dag 1 stond ik 1^ste .. en de media begon al te praten over goud, niet gek natuurlijk, maar een meerkamp bestaat uit 7 onderdelen en ik moest er nog 3. Die nacht heb ik ook niet goed geslapen, want ik voelde toch de druk. Het verspringen ging moeizaam en mijn concurrenten sprongen ver.. in mijn laatste poging deed ik dat ook en ik bleef 1^ste A�staan. Het speerwerpen ging super, een dik PR met 55.76m.. Nu stond ik 200p voor op nummer 2. Die pauze tussen het speerwerpen en de 800m is verschrikkelijk.. maar na de 800m kon ik het zeggen.. IK BEN EUROPEES KAMPIOEN! En dat met een flink PR op de meerkamp en tevens een Nederlands record. Een droom die uitgekomen is.

Natuurlijk startte ik de meerkamp met het idee om te strijden voor de medailles, maar goud..!? Daar durfde ik niet aan te denken.

Na het toernooi heb ik zo veel lieve reacties gekregen, bizar hoe dit heeft geleefd in Nederland en wat was het bijzonder. De medaille ceremonie was magisch met zo veel Nederlanders om me heen. Dit was een toernooi om nooit te vergeten!